-
1 zdobycz
сущ.• добыча• захват• нажива• трофей* * *♀ 1. добыча;\zdobycz wojenna трофей;
2. \zdobycze мн. завоевания; достижения;\zdobycze socjalne социальные завоевания;
\zdobycze techniki достижения (в области) техники+1. łup
* * *ж1) добы́чаzdobycz wojenna — трофе́й
2) zdobycze мн завоева́ния; достиже́нияzdobycze socjalne — социа́льные завоева́ния
zdobycze techniki — достиже́ния (в о́бласти) те́хники
Syn:łup 1) -
2 zdobycz
f 1. (nabytek) acquisition; (łup) haul- zdobycz wojenna the spoils of war- zdobycz terytorialna a conquest2. (zwierzęcia) prey; (myśliwego) take 3. przen. (uwiedziona osoba) conquest- jego ostatnia zdobycz his latest conquest4. (korzyść) benefit; (postęp) development- zdobycze kultury cultural benefits- najnowsze zdobycze techniki the latest technological developments* * *-y; -e; gen pl -y; f( łup) loot, booty; ( drapieżnika) prey- zdobycze* * *f.pl. -e1. (= coś uzyskanego) acquisition; zdobycze terytorialne polit. territorial acquisitions.2. (= łup wojenny) booty, loot.3. (= ofiara drapieżnika) prey.4. (= obiekt polowania) quarry.5. (= trofeum) trophy.6. pl. (= osiągnięcia) achievements, accomplishments.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdobycz
-
3 łup
paść łupem łup — +gen to fall prey to
* * *I.łup1mi(= zdobycz wojenna) booty, loot, pillage, plunder; paść łupem kogoś/czegoś fall prey to sb/sth.II.łup2int.bang! whang!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > łup
-
4 polon
См. также в других словарях:
zdobycz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co zostało wzięte przemocą, w walce, zdobyte lub uzyskane w wyniku jakichś starań; łup : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lew ciągnął swoją zdobycz.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdobycz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. «to, co zostało zdobyte, zagarnięte przemocą (w walce, na polowaniu itp.) lub uzyskane po zabiegach, staraniach; łup» Cenna zdobycz. Zdobycz wojenna. Czatować na zdobycz. Walczyć o zdobycz. 2. zwykle w lm «to, co… … Słownik języka polskiego
łup — I m IV, D. u, Ms. łuppie; lm M. y «zdobycz wojenna lub pochodząca z rabunku, grabieży» Bogate łupy. Brać, dzielić łupy. ◊ Stać się, paść łupem «stać się czyjąś zdobyczą; stać się pastwą czegoś, paść ofiarą czegoś» ◊ Wydać (się) na łup «wydać… … Słownik języka polskiego
